امسال ۲۳ ساله شدم. امسال از شب تولدم پیام تبریک دریافت کردم. اولین پیام رو دوست خوبم آرمین که داداشی هم بهش می گم برام فرستاد. دومین نفر هستی جون بود. سومین نفر که عشق من یعنی دوست جونم بود. بعد هم طاهره٬ راضیه٬ سعیده.ص٬ سعیده.الف٬ خدیجه٬ انیس گلی٬ فاطمه جون بودند.
شب مامان اینا برام کیک خریدن و به نوعی برام جشن گرفتند. یه کیک یه شکل دایره با خامه ی سفید و قلبهای آبی...... رنگهای محبوب من!!!!
با همه ی اینا زیاد احساس شادی نکردم.
اینا هم میگذره میدونم................
یا حق
سه روز دیگه تولدمه. همش دارم به این فکر میکنم که چه کسایی یادشون می مونه؟ چه کسایی فراموش میکنن؟
من تبریک تولدم خیلی برام مهمه. اصلا برام مهم نیس که کسی برام هدیه بخره اما مهمه که یادشون باشه و بهم بگن. وقتی تبریک تولدمو می شنوم می فهمم که چقدر برای طرف مقابلم مهمه که من دنیا اومدم.
وقتی تولدم شد میاد میگم که کیا یادشون بود.
تولدم مبارک. من به خودم تبریک می گم چون خودمو خیلی دوست دارم!!!!!!