پرواز سی و دوم

فردا کنکور کارشناسیه. هیچی فکری راجع بهش ندارم. کاش می شد قبل از خواب صدای تو رو می شنیدم که مث همیشه با اون بی خیالی خاص خودت بهم میگفتی: نگران نباش تموم می شه. البته نگران نیستم چون نخوندم ولی دلگرمی های تو از سر بی خیالی بهم آرامش میداد. کاش بودی...

نمی دونم چرا هر وقت نگران می شدم تو اینقد بی خیال بودی سر سری ازش رد می شدی. تنها چیزی که همیشه تو رو از دست من عصبانی میکرد درد معده ام بود، من بی خیال بودم و تو نگران. همیشه شنبه ها باهم سر این موضوع بحث داشتیم. چون از صبح تا عصر دانشگاه بودم و تو همش حواست بودم که ناهار بخورم. یه روز هم لج کرده بودی و گفتی منم ناهار نمی خورم. یه روز چهارشنبه هم سر اینکه شب قبل معده دردم شدید شده بود و دکتر نرفتم پشت تلفن توی خیابون سرم داد کشیدی و گفتی: مث بچه ها باید دستتو بگیرم ببرمت؟؟؟؟ زهرا کاری نکن خودم بیام ببرمت!!!!.....تنها چیزی که بی خیالش نبودی این بود.... یادش بخیر!!!!

حالا نمیدونم اگه بهت میگفتم: امید من فردا کنکور دارم چی بهم میگفتی؟ یادمه واسه اولین بار که بهت اس ام اس دادم که ببینم معنی اون ترانه رو برام پیدا کردی یا نه (که البته یادت رفته بود) شب امتحان زبان ماشین بود. بهت گفتم فردا امتحان دارم و شدیدا استرس دارم بهم گفتی: بی خیال شما که زرنگی عزیز ( اولین بار بود به هم پیام داده بودیم و تو توی این اولین بار بهم گفته بودی عزیز. راستشو بخوای دلم یه جوری شد. ای بدجنس! از همون لحظه دلمو بردی!!!)

امید باورت میشه با همین اس ام اس آروم شدم. امتحانمو خوب دادم. اونقدر که 20 شدم....

حالا هم کاش بودی. کاش بهم می گفتی بی خیال عزیز....!!!!